Od ponad dekady uprawia punkowy teatr przygody. Na początku pracy każdy spektakl to dla niej intelektualne wyzwanie, a u celu przede wszystkim energia, punkowy zadzior i bezpośredni kontakt z widzem. Jak sama mówi: chce wbijać w rzeczywistość szpile – celnie, ale z klasą. Wraz z ekipą Teatru Realistycznego upodobała sobie rewolucyjne podejście do rzeczywistości. To teatr, który rozsadza stereotypy o kobiecości za pomocą taniego szampana i naręcza wiejskiej kiełbasy (Jestem, 2011), podważa autorytety, tarzając się w prochach klasyków (Manifest, 2013) , nie waha się wreszcie, żeby wysadzić na scenie Polskę w powietrze (Bum, 2016). To teatr, po którym zawsze coś zostaje – na scenie bałagan, a w głowach widzów myśli – echa podanych bez pardonu tez, zaskakujących zestawień obrazów i skryty gdzieś w kącie mały łkający Iggy Pop.
Zajmuje się też badaniem i animacją kultury oraz sieciowaniem środowisk teatralnych. Intensywnie współtworzy Wrocławską i Zachodniopomorską Offensywę Teatralną. Na codzień pracuje z młodzieżą na osiedlu Ołbin we Wrocławiu. Jest członkinią kilku grup artystycznych: Teatru Realistycznego, Kolektywu Polka oraz zespołu muzycznego Tarapaty. Jest prezeską Fundacji Teatr Realistyczny oraz wiceprezeską Stowarzyszenia Kolektyw Kobietostan.
Spektakle w repertuarze: Atrapa i Utopia